2024 Auteur: Jasmine Walkman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 08:35
Beuken / Fagus / is een geslacht van loofbomen verspreid over het noordelijk halfrond. Het geslacht omvat ongeveer 10 soorten. Ze worden gekenmerkt door een gladde grijze bast en grote, spoelvormige bruine knoppen met een spitse punt. Hun bladeren zijn eenvoudig, met een korte steel, achtereenvolgens op de takken gerangschikt.
De vruchten bevinden zich 1-2, soms meer, in een fruitkoepel (Latijnse cupula). Zodra de vrucht rijp is, barst de koepel in vier delen en valt de vrucht eraf. Ze lijken op een walnoot, met een bruine houtachtige schil, driewandig, maar vanwege hun specificiteit worden ze eikels genoemd.
Soorten beuken
Op het grondgebied van Bulgarije zijn er slechts twee soorten van de beukenfamilie: de gewone beuk / Fagus sylvatica / en de oostelijke beuk / Fagus orientalis /. Fagus grandifolia wordt gevonden in Noord-Amerika en Oost-Azië is rijker aan soorten - F. crenata, F. japonica, F. engleriana, F. lucida en anderen groeien daar. Een analoog van het geslacht Beech van het zuidelijk halfrond is het geslacht Nothofagus.
Het gewone beuken is een grote bladverliezende boom, met een hoogte van 40 m en een diameter van 1,5 m, die 200-300 jaar oud kan worden. Het verschilt van de oostelijke beuk doordat de nerven van de bladeren aan elke kant van de hoofdzenuw 7-8 zijn, en de vruchtschaal is over het gehele oppervlak met alleen priemvormige gezwellen. De gewone beuk bloeit in maart-april, tegelijk met het blad, en de vruchten rijpen in de herfst. Tegelijkertijd bloeit de oostelijke beuk. Behalve in ons land komt deze soort ook in Europa voor, zonder de uiterste zuidwestelijke, noordelijke en noordoostelijke delen.
De oosterse beuk is een bladverliezende boom die een hoogte bereikt van 30 m. De bast is lichtgrijs en glad. De eenjarige takken van de oostelijke beuk zijn vezelig en hangend, en later worden ze gestript en opgetild. De bladeren van de boom zijn elliptisch, bijna leerachtig. De nerven van de bladeren zijn 9-11 stuks. Deze soort wordt verspreid in Zuidoost-Europa, de Kaukasus, Klein-Azië, Iran. In Bulgarije wordt het gevonden in pure plantages in de oostelijke Stara Planina, oostelijke Rhodopes en in Strandzha.
Samenstelling van beuken
Beukenvruchten bevatten tot 23% eiwit, tot 31% vet, tot 36% stikstofvrije extracten, tot 2,3% tannines en kleurstoffen, tot 3% minerale zouten. De koepels bevatten de alkaloïde fagine, die giftig is voor paarden en ezels.
Het meest waardevolle ingrediënt in eikels is de vette olie, die wordt verkregen door persing. Het bevat vetzuren / oliezuur, linolzuur, linoleenzuur /, verzadigde vetzuren, onverzeepbare stoffen, glyceridenresten en andere.
Het hout van beuken is een van de belangrijkste bronnen van creosoot, dat uit een aantal fenolen bestaat. Vrije aminozuren zoals alanine, gamma-aminoboterzuur, arginine, asparaginezuur en glutaminezuur, glycine en andere worden gevonden in beukensap.
Groeiende beuk
In de grote parken en ruime tuinen staan indrukwekkende vertegenwoordigers van de familie Beech. Er zijn beukenhagen gecreëerd, evenals kleurrijke variëteiten voor het planten van grote oppervlakken. Het kan gezegd worden dat alle soorten veel ruimte nodig hebben en bijna niets groeit onder het bladerdak van hun dichte bladeren.
Het volwassen exemplaar van F. sylvatica vormt een prachtige kroon van glanzend groen blad, dat in de herfst geel verkleurt en daarna bruin wordt. Deze soort is te groot voor een gewone tuin, maar is wel geschikt voor hagen.
Voor de tuin is het goed om een van de variëteiten te kiezen -Fastigiata, die niet veel ruimte in beslag zou nemen - heterophylla / varenbeuk / of Pendula / treurbeuk /. Het meest indrukwekkend zijn de bonte variëteiten - de gouden Aurea Pendula of de meest gewilde purpurea. Purpurea Pendula is een kleine soort met een kroon als een paddenstoel. Riversii-variëteit heeft de helderste gekleurde bladeren.
Beuken is bijna pretentieloos in termen van bodem, maar toch moeten zware kleigronden worden vermeden. Eikels worden in de herfst buiten gezaaid. Zaadkieming is van 60 tot 90%, maar is relatief kort. Kweek bonte variëteiten in de felle zon. Snoei bomen en hagen in juli.
Op jonge leeftijd / tussen 30 en 60 jaar / geeft de boom navelstrengscheuten bij het doorsnijden van de middenstam en vormt bijna geen wortelscheuten. De hoogtegroei van de gewone beuk is in de eerste decennia traag verlopen. Hij bereikt zijn maximale hoogte op de leeftijd van 100-120, waarna hij in de breedte blijft groeien.
De hartwortel van de beuk groeit de eerste jaren zeer intensief, maar daarna groeien de zijwortels sterk en vormt zo een stabiel wortelstelsel. Sommige oppervlakkige zijwortels wijzen naar boven en hun takken bevinden zich in de dode bodembedekking.
Ophalen en bewaren van beuken
Beide types beuken worden in oktober geoogst. Van de bomen worden eikels / Fructus Fagi / en hout / Lignum Fagi / gebruikt. Zodra de eikelkoepels volledig rijp zijn, barsten ze. Op dit moment worden de bomen ontdaan van twijgen en bladeren, vervolgens worden doeken of dekzeilen gelegd en eikels vallen gemakkelijk op de matten door te neuriën. Gevallen eikels worden met de hand schoongemaakt met een waaier en beschadigd fruit wordt verwijderd.
De schoongemaakte worden uitgespreid op beddengoed in geventileerde ruimtes om te drogen. Bij droog en zonnig weer kan deze procedure in het bos zelf worden gedaan. 'S Nachts moeten eikels echter goed bedekt zijn met canvas. De meest succesvolle resultaten worden verkregen wanneer de eikels worden gedroogd in een oven bij een temperatuur tot 60 graden, maar met goede ventilatie. Gedroogd fruit wordt bewaard in droge, geventileerde en schone ruimtes en het is raadzaam om van tijd tot tijd de staat ervan te controleren.
Voordelen van beuken
Beuk is een honing- en sierplant. De olieachtige olie (Oleum Fagi fructibus) verkregen door koude persing van beukeneikels heeft een aangename geur en een aangename smaak. De olie wordt gebruikt voor voedsel, in de conservenindustrie, voor de productie van margarine en andere. De door heet persen gewonnen vette olie uit eikels wordt ook gebruikt in de zeepindustrie. Eikels en hun kaf zijn uitstekend voer voor vleesvarkens.
Hout, vooral gewoon beuken, wordt gebruikt bij de productie van multiplex, parket, meubels, mijnbouwsteunen, dwarsliggers, voor de extractie van cellulose en houtskool, teer, dat creosiet, xyleen, guaiacol, aceton, enz.
Beuken eikels worden ook gebruikt in de geneeskunde omdat ze rijk zijn aan eiwitten, suiker, vitamine E, organische zuren en meer. In de moderne geneeskunde is alleen de uit beukenhout gewonnen teer van belang. De teer wordt uitwendig aangebracht voor smering. Het werkt antiseptisch en schimmelwerend. Het vermindert ook jeuk bij huidaandoeningen zoals eczeem, psoriasis en schurft.
Het heeft ook een gunstig effect op bronchiale ontstekingen. De helende eigenschappen van beuken helpen bij ziekten en problemen met huid- en oogziekten, ziekten van het skelet en spieren, spijsverteringsstoornissen, nierproblemen en ziekten, ter versterking van het immuunsysteem van het lichaam en eerste hulp.
Volksgeneeskunde met beuken
Bulgaarse volksgeneeskunde beveelt de bladeren van beuken voor de behandeling van geelzucht, koorts en krampen. In geval van hoesten wordt het volgende recept aangeboden: 200 g beuken eikels worden geroosterd als koffie en vervolgens gemalen. Meng met 500 g honing. Neem 3-4 keer per dag een eetlepel van het mengsel voor de maaltijd.
Maak een afkooksel van beukenschors door een handvol fijngehakte bast van de plant in 250-300 ml kokend water te doen. Elke dag worden twee of drie glazen van het bereide afkooksel gedronken. Het wordt gebruikt voor de behandeling van urineweginfecties, reuma, koorts, enz.
Volgens een ander volksrecept wordt ongeveer 50 g beukenschors genomen en een paar minuten aan de kook gebracht. De aanbevolen dosering is twee tot drie glazen per dag.
Beukenknoppen kunnen rauw gegeten worden bij urineweginfecties en reuma.
Baden met beukeninfusie helpen ook bij reuma. Hiervoor worden jonge beukentwijgen genomen, waarvan het afkooksel wordt gemaakt. Ook de bast van de boom kan worden gebruikt, deze dient te worden gemengd met lauw water.
Als je je huid op een onconventionele manier wilt reinigen en verfrissen, dan kun je houtas proberen van beuken. Deze atypische methode van verfraaiing zal het zeker versterken en voeden. Met de beukenas gemaakt in onze volksgeneeskunde worden ook wratten op de huid verwijderd.
In geval van diarree en maagaandoeningen adviseert de Bulgaarse volksgeneeskunde om beukenschors te gebruiken. Er wordt een afkooksel van gemaakt en elke dag worden er twee of drie glazen gedronken.
Kook bij koorts twee eetlepels fijngehakte bast van de plant in 250-300 ml water. Als het klaar is, laat je het afkooksel afkoelen, goed gefilterd en gedurende de dag elk uur een eetlepel ingenomen.
Bij wonden worden de bladeren van de boom genomen en wordt er een fijn poeder van gemaakt, waarmee de zere plek wordt aangebracht.
Schade van beuken
Bij het gebruik van eikels van beuken moet voorzichtigheid worden betracht, aangezien de vruchten giftig zijn wanneer ze rauw en in grote hoeveelheden worden geconsumeerd.
Houd er ook rekening mee dat het gebruik van beukenhoutteer in onverdunde toestand de huid en slijmvliezen kan irriteren en langdurig gebruik kan leiden tot ontstekingsveranderingen.
